Umm Wanajjan - Amerykańska Beduinka, mama 14 dzieci. O Arabii.

Umm Wanajjan jest amerykańską żoną Saudyjczyka. Nazywa się „amerykańską Beduinką”, albowiem mieszka ze swym mężem i czternaściorgiem dzieci na pustyni! Oto, co mówi o swoim życiu, małżeństwie i macierzyństwie w Arabii Saudyjskiej.

Umm Latifa: Jak długo mieszkasz w Arabii? Kiedy, gdzie i jak poznałaś swego saudyjskiego męża?

Umm Wanajjan: Assalam alaikum wa rahmatullahi wa barakatuh (pokój z wami, miłosierdzie i błogosławieństwo Allaha). Mieszkam w Arabii Saudyjskiej od 26 lat. Przyjechałam w 1985 roku, w lutym, z moim maleńkim synkiem, Wanajjan’em. Miał wtedy 10 miesięcy i dopiero co nauczył chodzić. To było przeżycie (nie cierpię latać)!

Mojego męża ujrzałam po raz pierwszy, kiedy miałam 13 lat. Robiliśmy grilla z okazji 4 lipca i zaprosiliśmy znajomego rodziny, by do nas dołączył. Zapytał, czy może przyjść z kuzynem, który przyleciał z Kalifornii. Moja mama powiedziała: „Pewnie! Im więcej tym lepiej!”. Byłam wtedy dzieckiem i nie zwracałam na nich uwagi, ale mój mężczyzna twierdzi, że tego dnia wiedział, że spotkał swoją żonę :-D. Wpadał do nas zawsze, kiedy był w mieście, i kiedy skończyłam 15 lat, zapytał, czy nie wyjdę za niego za mąż. Zgodziłam się, więc poprosił o moją rękę moją mamę. Zgodziła się, wiec zapytał mego ojczyma, a ten się upił.

Umm Latifa: Ile lat miałaś, kiedy wyszłaś za mąż? Czy łatwo było wówczas uzyskać pozwolnie na małżeństwo z saudyjskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, czy w ogóle było wymagane? 

Umm Wanajjan: 21 grudnia 1981 skończyłam szesnaście lat, i pobraliśmy się miesiąc później, 17 stycznia. Nie było zezwolenia na małżeństwo - mój mąż był wojskowym, i nie wolno mu było ożenić się z cudzoziemką. Później, kiedy składał wniosek o wizę dla mnie, musiał skłamać, że kiedy się ze mną ożenił, nic o tym przepisie nie wiedział, by nie wylądować w więzieniu :D! W zamian, mógł wybrać między żoną, synem a pracą. I tak nie lubił tej pracy. Mimo wszystko, wyrobienie dla mnie wizy zajęło 3 lata.

Umm Latifa: Przyjęłaś islam. Wiele osób zakłada, że kobiety Zachodu przyjmują islam ze względu lub – dla swych muzułmańskich mężów. Jak było w twoim przypadku? Czy twój mąż wpływ na zmianę twego wyznania?

Umm Wanajjan: Wychowywał mnie ojczym, który był wyznania rzymsko-katolickiego. Próbował wychować nas również na katolików, ale ja nigdy nie mogłam pojąć koncepcji trójcy, więc nie byłam dobrą katoliczką. Każdej niedzieli spałam w kościele! Dla mnie Jezus, (alajhi assalam) [pokój z nim – Umm Latifa] był po prostu wspaniałym człowiekiem. Nie Bogiem. Kiedy byłam w potrzebie, prosiłam Boga, nie Jezusa, o pomoc. Kiedy dziękowałam, to Bogu, a nie Jezusowi (alajhi as-salam). To sedno islamu. Od kiedy pamiętam, wierzyłam zgodnie z islamem, więc konwersja była rzeczą naturalną. Jak kropki łączące się w całość. Choć jestem pewna, iż są kobiety, które przyjmują islam raczej dla swych mężów, a nie przez wzgląd na Allaha, przeważająca większość konwersji jest szczera. Świadczy o tym jawna, skwapliwa praktyka religijna. Tak, mój mąż zachęcał mnie do podjęcia tej decyzji, ale to Allah jest Tym, Który prowadzi na drogę prostą. La Illaha illallah [nie ma boga poza Allahem, Allah oznacza “Jeden Bóg” w języku arabskim – Umm Latifa]. Kiedy miałam czternaście lat, błagałam Boga, by uwolnił mnie od nieszczęścia, z powodu którego cierpiałam. Przyprowadził do mnie mojego męża, a mnie – zaprowadził do islamu. Alhamdulillah [dzięki Bogu  – Umm Latifa] za to wielkie błogosławieństwo.

Umm Latifa:  Mieszane małżeństwa są nadal niemile widziane w Arabii, i większość rodzin, nie zaakceptuje nawet (cudzoziemskiej) Arabki jako żony ich saudyjskiego syna. Jak zareagowała rodzina Twego męża na wieści, że sprowadza do Królestwa Amerykankę – dwadzieścia sześć lat temu?

Umm Wanajjan: Kiedy mój mąż powiedział swoim rodzicom, że wziął Amerykankę za żonę, jego matka powiedziała: ‘Co?! Wprowadzisz KAFFIRA [niewierzącą – Umm Latifa] do rodziny?!", a on rzekł: ‘Poczekaj, ona jest muzułmanką!’. Choć generalnie, zaakceptowali mnie. Ale kiedy przyjechałam, i zobaczyli jak kompletnie zielona byłam w kwestii wszystkiego co kulturowo saudyjskie :-D! Zaczynając od języka! Byłam tak strasznie nieśmiała, że dopiero po trzech latach udało mi się sklecić proste zdanie. Nadal nie potrafię zrobić porządnego dzbanka arabskiej kawy… A i teraz moja amerykańska| java jest do niczego  :-D

Moje relacje z teściami szybko się popsuły. Wina? Bariera językowa. Nie w sposób wyliczyć problemów, jakie pojawiły się w rezultacie tego, co powiedziałam lub zrobiłam, a co zostało źle zrozumiane lub przeinaczone. Pod koniec drugiego roku, byłam Nikczemną Wiedźmą z Zachodu, Meduzą i Lukrecją Borgią w jednej osobie :-D. Poza wszystkimi moimi ewidentnymi wadami charakteru, nie potrafiłam za grosz gotować, a moje biedne dzieci były poważnie niedożywione, ponieważ karmiąc piersią odmawiałam suplementacji formułą.  Po trzech latach bieganiny mego biednego męża pod obstrzałem – między nimi a mną, zabrał nas z Rijadu do domu swego ojca na pustyni. W pewnym sensie nastał spokój. Mieszkamy tu od 23 lat. Ponad połowę mego życia.. Jestem oficjalnie amerykańską Beduinką :-D! Powinno to być zapisane na mojej wiecznie tracącej ważność iqamie [karta pobytu – Umm Latifa]. Tym nie mniej, moja teściowa umarła 3 lata temu, Allah jarhamha [niech Bóg będzie dla niej miłosierny – Umm Latifa], i naprawdę nie żywię do niej urazy. I choć przez ostatnie lata życia trawiła ją choroba, jestem pewna, że nie czuła jej również do mnie.

Umm Latifa: Naprawdę nie potrafiłaś gotować, a twoje dzieci były niedożywione?

Umm Wanajjan: :D To prawda – gotowałam potwornie! Moje dzieci były w rzeczy samej bardzo zdrowe na moim mleku, ale 20 lat temu powszechnie uważano, że dzieci karmione wyłącznie piersią są niedożywione i muszą być dokarmiane formułą, by były grube i zdrowe. Im grubsze, tym lepiej!

Umm Latifa: Jak wyglądają dzisiaj relacje między tobą a rodziną twego męża?

Umm Wanajjan: Moje relacje z resztą rodziny są teraz dobre. Czy dlatego, że zaakceptowali mnie taką, jaka jestem, czy dlatego, że nie widzimy się częściej niż raz w roku – nie jest jasne. Cieszę się, że wszystkie męczarnie minęły. Wiem również, że wiele problemów było z mojej winy. Byłam zbyt nieśmiała i zbyt przerażona, by próbować się dostosować i zasymilować. Dzięki Bogu za koniec wrogości!

Umm Latifa:  Jak zareagowali – twoja rodzina i przyjaciele, kiedy zdecydowałaś: “Moim mężem będzie Saudyjczyk, i zamieszkam z nim w Saudyjskim Królestwie”?

Umm Wanajjan: Możesz mi wierzyć, lub nie…ale nikt zbytnio nie zareagował. Moja mama powiedziała tylko: “Dobrze, jeśli tego pragniesz, kochanie”. Mój tata nic nie powiedział, a moja przyjaciółka – będąc introwertyczką, nie miałam nigdy więcej niż jedną przyjaciółkę w tym samym czasie – powiedziała: „wow”! Jeden z moich wujów wpadł do nas na dzień przed moim wylotem, i poprosił, żebym nie jechała. Powiedział, że jeśli tam wyjadę, nigdy nie wrócę. W rzeczy samej miał rację. Wróciłam tylko raz, 13 lat temu.

Umm Latifa: Co sądzisz o życiu w Arabii Saudyjskiej? Co było, a może jest nadal najtrudniejsze do zaakceptowania, przystosowania? Co ci się podoba, a co nie jeśli chodzi o życie w Rijadzie?

Umm Wanajjan: Arabia Saudyjska jest moim domem od 26 lat, i naturalnie myślę o niej, kiedy mówię DOM. Nie czuję, by Ameryka była moim domem. Tego jednego razu, kiedy pojechałam w odwiedziny, spędziłam tam tylko 10 dni i histerycznie obdzwaniałam linie lotnicze szukając wolnego miejsca z powrotem. Choć nie zawsze tak było. Przez wiele lat bardzo pragnęłam pojechać do domu, ale nie mogłam. Teraz, nie odczuwam już takiej potrzeby, ale czuję się zobligowana, by znów tam pojechać i zobaczyć się z mamą, która jest zbyt chora by podróżować.

Najtrudniejszą rzeczą, z jaką musiałam się zmierzyć był saudyjski zwyczaj nadmiernej gościnności. Oczekuje się od nas, że będziemy nalegać, niemalże siłą, że nasi niezapowiedziani goście, który dopiero co spadli z krawędzi ziemi nie dzwoniąc wcześniej :D zostaną na obiad, czy tego chcą czy nie! Mnie wychowywano inaczej. Tam, skąd pochodzę, zapraszasz gości, nieoczekiwanych czy nie, by zostali wtedy, kiedy możesz. Ale jeśli powiedzą, że są zajęci i nie mogą, przyjmujesz to i tyle. Tutaj, to rodzaj tańca, naprawdę. Wygląda to tak:

- “Musisz zostać na obiad”,

- “Nie, nie mogę. Muszę już wracać”…

- ”Nie, nalegam, zostań na obiad”..

-  “Niech Allah wynagrodzi ci to ponad 1000 razy, ale – nie mogę”…

- “Wallah [Na Boga – Umm Latifa]! Nie opuścisz mego domu dopóki nie zjesz z zadu mej największej owcy!”, i tak dalej, i tak dalej aż się poddadzą i zostaną. Chodzi o to, że tu oczekuje się od gospodarza (gospodyni), by przeszła przez te wszystkie trudności, by okazać, jak bardzo mile są widziani i ważni. To towarzyskie samobójstwo!

Najbardziej lubię, jeśli chodzi o życie tutaj, fakt, że mogę się zakrywać i nikt się na mnie nie patrzy, i niezależnie od tego, gdzie się jest, kiedy nastaje czas salat [modlitwy – Umm Latifa], wszystko się zamyka i jest w pobliżu masdżid [meczet – Umm Latifa], w którym można odmówić modlitwę.

Szczerze mogę powiedzieć, że wcale nie lubię życia w Rijadzie. Jestem w sercu wiejską dziewczyną i wolę świeże, pustynne powietrze. Nie lubię hałasu, korków, niekończącej się procesji centrów handlowych i wszechobecnych sieci fast foodów, nęcących do wydania uciułanych skromnych oszczędności.

Umm Latifa: Jesteś mamą czternaściorga dzieci! To dość niezwykła liczba nawet dla saudyjskiej rodziny! Jak dałaś sobie radę z tyloma ciążami, porodami i tonami pieluch?

Umm Wanajjan: Możesz wierzyć lub nie, czternaścioro dzieci to nie tak ciężko, jak się wielu osobom wydaje. Zapytajcie którąkolwiek mamę, która ma co najmniej pięcioro, a powie wam, że kolejne dodaje się tak samo łatwo, jak poprzednie. Po prostu, przyzwyczajasz się do takiej ilości osób i wypracowujesz rutynę. Kiedy zjawia się nowe dziecko, je i śpi. Kiedy rośnie i staje się bardziej aktywne, wpasowujesz je w grafik krok po kroku. Zanim się zorientujesz, twój dom pęka w szwach i z każdego okna, z każdej szczeliny wystają nogi i ręce! Co do pieluch, gdyby zwrócono mi koszty każdej kupionej, byłabym bogata!  Dzieci urodziły się w różnych miejscach i w różnych okolicznościach. Mój pierworodny urodził się w Stanach, ale pozostałe przeważnie w małych, lokalnych szpitalach. Chcesz porozmawiać o naturalnym porodzie? Spróbuj tego: idziesz do szpitala (używam tego terminu pobieżnie  :-D), wspinasz na łóżko, a kiedy czujesz ciemiączko dziecka, wołasz lekarkę! Jeśli jest na dyżurze, może uda się jej zdążyć, zanim uderzy o linoleum :-D 

Umm Latifa: Kiedy czytałam wywiad z Tobą na łamach worldofumm – UmmWanayyan on raising 14 children – zastanawiałam się, jak wygląda rodzinna wyprawa do parku, czy macie mini bus? Jak wygląda rodzinny posiłek… Jak, jak, jak… jak sobie dajesz radę – ubrania, dom – opiekując się tak wieloma dziećmi?

Umm Wanajjan:  Mieliśmy szereg pomocy domowych przez około 12 lat, ale ostatnia opuściła nas 4 lata temu, kiedy byłam w czternastej ciąży. Byłam przepracowana i wycieńczona, fizycznie i psychicznie. Dziecko urodziło się przez cesarskie cięcie. Moje ciało było zbyt wyczerpane, by zrobić to, co powinno. Nie nalegam na zatrudnienie pomocy domowej, z kilku powodów. Jeśli nie wolno nam pomagać innemu muzułmaninowi w popełnianiu grzechu, nie mogę, w pełni świadomie, płacić dziewczynie by podróżowała bez mahrama do obcego kraju i pracowała w moim zdominowanym przez testosteron domu, w którym byłaby źródłem fitna [próby i pokusy  – Umm Latifa]. W zamian, wszystkie dzieci mają prace do wykonania, i zazwyczaj wykonują je dość dobrze, choć niechętnie :-D. Jeśli zaniżysz wystarczająco swe standardy, dasz sobie dość dobrze radę.

Umm Latifa: Masz 4 córki i 10 synów. Czy wychowujesz dziewczęta inaczej niż chłopców? Czy sądzisz, że łatwiej wychowywać dzieci w Arabii czy w Stanach? Czy Twoje (starsze) córki kiedykolwiek mówiły Ci, że chciałyby mieszkać w Twoim kraju?

Umm Wanajjan: Moje dzieci są wychowywane jak przeciętni Saudyjczycy. Naprawdę nie ma nic w amerykańskiej kulturze, czego nie warto zastąpić saudyjską. Chodzą do państwowych szkół i koledżów, co ma zasadnicze znaczeni dla dobrej znajomości arabskiego zarówno w mowie jak i piśmie. Nie ma różnicy między chłopcami a dziewczętami. Wszyscy kończą szkoły i kontynuują edukację w koledżach. Potem, będą pracować, in sza Allah. Od czasu do czasu, któreś wyrazi pragnienie życia w Stanach. Ja nigdy nie brałabym pod uwagę przeprowadzki do Stanów. Po prostu jest zbyt wiele fitna i przemocy, z która trzeba się zmierzyć, aby było to przyjemne doświadczenie.

Umm Latifa: Czy twoje dzieci miały problemy, w szkole, z innymi dziećmi, ponieważ ich  matka jest Amerykanką?

Umm Wanajjan: Skarżyły się, że dzieci w szkole, a nawet jeden czy dwóch źle wychowanych kuzynów je przezywali. Ale wykształciły dość gruby pancerz ochronny i wypracowały barwny repertuar ripost :-D. Również, tubylcy nauczyli się, przez doświadczenie, że zadarcie z jednym oznacza zadarcie z nimi wszystkimi. A to zazwyczaj oznacza nie mniej niż pięciu chłopców na raz (aj)! 

Umm Latifa: Pracujesz w domu - czy zgodzisz się, że termin "bezrobotna" jest nadużywany w odniesieniu do kobiet, które zajmują się domem i wychowaniem dzieci? To ciężka praca, a zwłaszcza w Twoim przypadku! 

Umm Wanajjan: Określenie "bezrobotna" jest zasadne w mojej sytuacji. Nie pracuję poza domem za miesięczną pensję. To nie oznacza, że nie pracuję. Mój dzień zaczyna się z azanem [wezwanie na modlitwę – Umm Latifa] na modlitwę fadżr [pierwsza modlitwa o brzasku - Umm Latifa]. Budzę się i spuszczając stopy z łóżka od razu przebieram nogami. Po salat [modlitwie – Umm Latifa] schodzę do kuchni i zaczynam przygotowywać śniadanie. To zwykle oznacza przygotowanie ciasta na chleb, jako że raz popełniłam błąd piekąc chleb dla męża, i od tego czasu je tylko ten!  Po porannej kawie, można bezpiecznie obudzić dzieci :-D.  Kiedy wyjdą do szkoły, i szef do biura, mogę się zrelaksować i chwilę zająć się patchworkowaniem.  Potem, oczywiście, jest sterta [w oryginale: Mount Rushmore] prania, łóżek do pościelenia, śmieci do zebrania i przejrzenia, odkurzanie, mycie podłóg, naczyń, itp.. ...Kiedy z tym się uporam, czas przygotować obiad…Dwa kurczaki, sześć szklanek ryżu i DUŻO sałaty lub zupy. Choć nie zarabiam, pensja nie jest mi potrzebna. Mój mąż i moi synowie kupują to, co jest mi potrzebne, alhamdulillah [dzięki Bogu  - Umm Latifa].  I co dwa tygodnie robię zakupy spożywcze. Uzbrojona w kartę visę mego mężczyzny, kieruję się do Szarqa, miejscowości położonej w przeciwnym kierunku do Rijadu, godzinę drogi od nas. Znają mnie tam bardzo dobrze :-D....zawsze 3-4 wózki artykułów spożywczych i rachunek wynoszący 2,5 tys.! Po czterech latach w tym samym sklepie, nadal dziwnie się na mnie patrzą. Podczas tych podróży, zatrzymuje się tez w innych miejscach, wpadam do apteki, księgarni czy sklepu „2 rijale”. Dzień zakupów to zawsze dobra zabawa.

Umm Latifa:   Życie nie jest "usłane różami"- dla mamy czternaściorga dzieci, a ponadto na "wygnaniu " w Arabii Saudyjskiej ... Nie dopadły Cię kryzysy? Jeśli tak, jak dałaś sobie z nimi radę?  

Umm Wanayyan: Kto nie odczuł w pewnym momencie swego życia, że ugryzł więcej niż jest w stanie przeżuć? Choć jestem bardzo cierpliwą kobietą, otarłam się o kilka. Z tak dużą ilością ludzi i rzeczy dziejących się w tym samym czasie, to cud, że nie wylądowałam w bait al majanine [instytucji dla psychicznie chorych – Umm Latifa] na terapię szokową :-D! Na poważnie, bardzo często, podczas pierwszych lat tutaj, czułam się tak, jakbym nie przynależała ani tutaj ani tam… Jakbym utknęła na górze ogrodzenia, zwisając jedną nogą z jednej, a drugą z drugiej strony… Przez krótki okres czasu cierpiałam na pewnego rodzaju kryzys tożsamości. Zawsze zwracano się do mnie – Umm Wanajjan lub żona amira. A dla innych byłam po prostu „Amerykanką”. Czułam się, jakbym się gdzieś zagubiła. Dzięki Bogu, nie trwało to zbyt długo.

Umm Latifa:  Czy kiedykolwiek żałowałaś, że tu przyjechałaś, że mieszkasz w Arabii?

Umm Wanajjan: Na początku naprawdę bardzo żałowałam, że tu przyjechałam. Szok kulturowy był czymś, czego nie oczekiwałam. Ale szok nie skutkował z zmiany liberalnego stylu życia na konserwatywny, wręcz odwrotnie. Przybyłam z bardzo spójnej, bardzo konserwatywnej społeczności muzułmańskiej w Portlandzie, w stanie Oregon. Założyłam, niesłuszne, że tutejsi muzułmanie są tacy sami jak ci, których zostawiłam za sobą. Byłam w będzie. Patrzono na mnie, jakbym była fanatyczką. Ale teraz, nie… Dom jest tam, gdzie jest twoje serce (lub łóżko ;-)). 

Umm Latifa: Odnoszę wrażenie, że mamy do czynienia z rosnącym trendem zawierania małżeństw przez Saudyjczyków z cudzoziemkami. Jakiej rady mogłabyś udzielić cudzoziemkom rozważającym małżeństwo z Saudyjczykiem? Czy doradzałabyś takie małżeństwo, biorąc pod uwagę swój bagaż doświadczeń?

Umm Wanajjan: Każdej muzułmance rozważającej małżeństwo z Saudyjczykiem, doradzić mogę jedno: zwróć szczególną uwagę na jego praktykę religijną Prorok (salla Allahu alajhi wa sallam) [pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim  – Umm Latifa] polecił nam zawierać małżeństwa w oparciu o iman [wiarę – Umm Latifa] – najpierw, a potem ze względu na majątek i pochodzenie. Jeśli o waszą rękę prosi pobożny i prawy mężczyzna, przyjmijcie oświadczyny. Tacy są dzisiaj trudni do znalezienia i warto dla nich się przeprowadzić :-). Pobożny i prawy mąż zawsze będzie się obawiał Allaha (subhanahu wa ta’ala) [wyniesiony i wychwalony niech będzie – Umm Latifa] i ułatwi swojej żonie aklimatyzację. Tak naprawdę, nie jest istotne, gdzie żyjesz, lecz, z kim decydujesz się wieść życie.

Umm Latifa: A może chciałabyś coś jeszcze dodać?

Umm Wanajjan: Na koniec, niektórzy z Czytelników mogą dojść do wniosku, że udało mi się przetrwać przez te ciężkie czasy wyłącznie dzięki własnej sile i wytrwałości. Nie. Otrzymałam ogromną ilość pomocy i wsparcia, od mojej, bardzo drogiej, wieloletniej przyjaciółki, Umm Saad. Bez jej częstych wizyt i stałego dopływu katalogów Keepsake Quilting, zwariowałabym lata temu! Dziękuję Ci, Umm Saad. Niech Allah wynagrodzi Cię Firdausem [wg islamu Raj składa się z poziomów, najwyższym i najbliższym Allahowi, jest poziom zwany Firdaus – Umm Latifa] :-).  

Thank you Umm Wanayyan for your willingness to share your story and for finding time in your busy schedule to answer my questions! 

Jeśli chcieliby Państwo powiedzieć coś Umm Wanajjan - proszę umieścić komentarz w jęz. angielskim, lub zaznaczyć (jeśli z angielskim jest problem) - "Do Umm Wanajjan" - ja przetłumaczę, przekażę - niestety Umm Wanajjan dostęp ma do internetu tylko przez komórkę - i nie mogła podjąć się ustosunkowania do komentarzy za pośrednictwem formularza google. Ale jeśli będą "palące" pytania, jesteśmy z Umm Wanajjan w kontakcie.

ORIGINAL/ORYGINALNA WERSJA